کد مطلب:259316 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:166
حدیث ریاکاری
شیخ مفید رحمه الله می نویسد:
محمد بن الحسین بن خطاب گوید: با حضرت امام هادی علیه السلام در مسجد پیامبر خدا صلی الله علیه و اله در مدینه نشسته بودم، جماعتی از اصحاب حضرت آمدند، ابوهاشم جعفری نیز كه مردی فصیح و بلیغ و نزد حضرت منزلتی عظیم داشت آمد، سپس جماعتی از صوفیه داخل شدند در جای نبی حلقه زدند و نشستند و به «لا اله الا الله» گفتن مشغول شدند.
امام علیه السلام به اصحاب خود فرمود: به این فریبندگان التفات نكنید كه ایشان خلیفه های شیاطین، و مخربین قواعد دین اند. برای آرایش دادن چشم ها اظهار زهد می كنند و به جهت شكار چهارپایان شب بیداری می كشند (تا جهالی را فریب دهند) چنانكه حق تعالی می فرماید:
(ان هم كالانعام بل هم اضل سبیلا)
آنان عمری گرسنگی می كشند تا برای پالان كردن چند خری را رام كنند، «لا اله الا الله» نمی گویند مگر برای فریب، كم نمی خورند مگر از برای پر كردن كاسه های بزرگ و ربودن دل مردمان احمق. در آشكار در دوستی خدا سخن گویند، و در پنهان
[ صفحه 75]
خود ایشان را به چاه بلا می اندازد، اوراد ایشان رقص و دست زدن است و اذكارشان سراییدن و غنا است. جز سفیهان از آنان پیروی نمی كنند و به آنان جز بی خردان و احمقان اعتقاد ندارند.
هركس در زندگی به دیدن یكی از آنها رود، یا به زیارت یكی از ایشان كه مرده است (بر سر قبر آنها) برود حكم آن را دارد كه به زیارت شیطان و عبادت بتان رفته است. هر كس یكی از آنها را یاری، یا مدد نماید، حكم آن را دارد كه یزید، معاویه و ابوسفیان را مدد كرده است.
مردی از اصحاب آن حضرت گفت: اگر چه آن كس به حقوق شما معترف باشد؟!
آن حضرت خشمناك به او نگریست و فرمود: این گفتار را واگذار، آن كس كه به حقوق ما معترف باشد به راه نافرمانی و مخالفت ما نمی رود. آیا نمی دانی كه این طایفه خسیس ترین طایفه صوفیه اند و صوفیه همه از مخالفان ما هستند و راه و روش ایشان غیر از راه و روش ماست و ایشان نیستند مگر نصاری و مجوس این امت.
بعد فرمود: آنها كسانی هستند كه در فرونشاندن نور خدا سعی می كنند و خدا نور خود را تمام می كند، اگر چه كافران مكروه دارند. [1] .
محمد بن الحسین بن خطاب گوید: با حضرت امام هادی علیه السلام در مسجد پیامبر خدا صلی الله علیه و اله در مدینه نشسته بودم، جماعتی از اصحاب حضرت آمدند، ابوهاشم جعفری نیز كه مردی فصیح و بلیغ و نزد حضرت منزلتی عظیم داشت آمد، سپس جماعتی از صوفیه داخل شدند در جای نبی حلقه زدند و نشستند و به «لا اله الا الله» گفتن مشغول شدند.
امام علیه السلام به اصحاب خود فرمود: به این فریبندگان التفات نكنید كه ایشان خلیفه های شیاطین، و مخربین قواعد دین اند. برای آرایش دادن چشم ها اظهار زهد می كنند و به جهت شكار چهارپایان شب بیداری می كشند (تا جهالی را فریب دهند) چنانكه حق تعالی می فرماید:
(ان هم كالانعام بل هم اضل سبیلا)
آنان عمری گرسنگی می كشند تا برای پالان كردن چند خری را رام كنند، «لا اله الا الله» نمی گویند مگر برای فریب، كم نمی خورند مگر از برای پر كردن كاسه های بزرگ و ربودن دل مردمان احمق. در آشكار در دوستی خدا سخن گویند، و در پنهان
[ صفحه 75]
خود ایشان را به چاه بلا می اندازد، اوراد ایشان رقص و دست زدن است و اذكارشان سراییدن و غنا است. جز سفیهان از آنان پیروی نمی كنند و به آنان جز بی خردان و احمقان اعتقاد ندارند.
هركس در زندگی به دیدن یكی از آنها رود، یا به زیارت یكی از ایشان كه مرده است (بر سر قبر آنها) برود حكم آن را دارد كه به زیارت شیطان و عبادت بتان رفته است. هر كس یكی از آنها را یاری، یا مدد نماید، حكم آن را دارد كه یزید، معاویه و ابوسفیان را مدد كرده است.
مردی از اصحاب آن حضرت گفت: اگر چه آن كس به حقوق شما معترف باشد؟!
آن حضرت خشمناك به او نگریست و فرمود: این گفتار را واگذار، آن كس كه به حقوق ما معترف باشد به راه نافرمانی و مخالفت ما نمی رود. آیا نمی دانی كه این طایفه خسیس ترین طایفه صوفیه اند و صوفیه همه از مخالفان ما هستند و راه و روش ایشان غیر از راه و روش ماست و ایشان نیستند مگر نصاری و مجوس این امت.
بعد فرمود: آنها كسانی هستند كه در فرونشاندن نور خدا سعی می كنند و خدا نور خود را تمام می كند، اگر چه كافران مكروه دارند. [1] .
[1] اثناعشريه حر عاملي، ص 25.